Als advocaat verkeersrecht worden wij vaak geconfronteerd met interessante casussen.
Het volgende geval is bijzonder interessant.
Een bestuurder wordt voor een bepaalde inbreuk op de wegcode veroordeeld tot een rijverbod. Deze veroordeling gebeurt bij verstek.
Ondertussen rijdt de bestuurder verder en wordt hij door de politie staande gehouden tijdens een controle.
De politie stelt aldan vast dat er sprake is van een lopende rijverbod tegen deze bestuurder waardoor hij het misdrijf begaat van het rijden spijts verval.
Deze bestuurder wordt hiervoor gedagvaard voor de Rechtbank.
In de dagvaarding wordt uiteraard melding gemaakt van de oorspronkelijke veroordeling waarbij de bestuurder veroordeeld werd tot een rijverbod, veroordeling die als basis dient voor de vervolging voor het rijden spijts verval.
Nu de oorspronkelijke veroordeling bij verstek uitgesproken werd, tekent de bestuurder alsnog verzet aan.
In dat geval stelt zich de vraag of er überhaupt nog sprake is van het rijden spijts verval.
Deze casus werd onlangs voorgelegd aan het Hof van Cassatie.
Het Hof van Cassatie oordeelt als volgt:
“Indien de verstekbeslissing waarbij een vervallenverklaring van het recht motorvoertuigen te besturen ingevolge het ontvankelijk verklaren van het verzet tegen die beslissing voor onbestaande moet worden gehouden, kan die beslissing geen grondslag meer vormen voor het wanbedrijf van sturen spijts verval, ook al bestond die beslissing op het ogenblik van het plegen van de feiten en had ze uitwerking.”
Het Hof van Cassatie bevestigt dan ook de logische redenering dat vanaf het ogenblik dat een beklaagde verzet aantekent tegen een vonnis, en dit verzet ontvankelijk wordt verklaard, er gedaan moet worden alsof het oorspronkelijke vonnis nooit is uitgesproken.
Vanaf dat ogenblik kan er dan ook geen sprake zijn van het rijden spijts verval.
Heeft U zelf vragen over verkeersrecht of werd U gedagvaard voor de Politierechtbank?
Contacteer Daniël Peterfreund, uw advocaat uit Antwerpen!
